موارد ذکر شده در زیر از شایع ترین مشکلات پوستی استخر ها می باشند:
- خشکی پوست
- التهاب های پوستی
- جوش ناشی از جکوزی
- مشکلات ناشی از ضد عفونی کننده های آب
- بیماری های ویروسی
- حساسیت به وسایل شنا
- گرانولوم استخر شنا
- تغییر رنگ موها
- قارچ های پوستی
خشکی پوست:
این مسئله در شنا گران شایع است که علت آن از بین رفتن تدریجی لایه چربی محافظ ترشح شده در سطوح پوست می باشد. با کم شدن این لایه از رطوبت درم و پوست کاسته شده و پوست خشک، پوسته پوسته و همراه با حس خارش می شود، این وضعیت با گرفتن دوش های آب داغ و استفاده از جکوزی های گرم در طولانی مدت بدتر می شود. برای رفع این معضل می توان با کاهش مدت زمان دوش گرفتن و استفاده از آب ولرم تا حدی از خشکی پوست کاست.
مسئله دیگر استفاده از پن و صابون های ملایم مثل صابون بچه بجای استفاده از صابون های معمولی است که لایه چربی را کمتر حذف می کنند.
استفاده از مرطوب کننده های پوست بدن با روغن بچه یا وازلین بلافاصله بعد از استحمام به بازگشت لطافت و نرمی پوست و جلوگیری از خشکی و پوسته پوسته شدن آن کمک شایانی می نماید.
التهاب پوستی:
جوش ها و توده های زیر پوستی ملتهب و دردناک از دیگر معضلات ایجاد شده در شناگران می باشد.
این عارضه بیشتر در افراد با استفاده طولانی مدت از یک لباس شنای تنگ رخ می دهد. این امر سبب التهاب عمیق فولیکولهای مو با استافیلوکوک طلایی میکروب هایی مثل استرپتوکوک استافیلوکوک طلایی به صورت توده های دردناک در ناحیه باسن می شود. اغلب این افراد نیاز به مصرف آنتی بیوتیک خوراکی پیدا می کنند که باید به پزشک معالج خود مراجعه نمایند.
برای پیشگیری از این امر بهتر است از پوشیدن لباس شنای تنگ به مدت طولانی اجتناب ورزید.
جوش ناشی از جکوزی:
این عارضه توسط نوعی باکتری ایجاد می شود و در افرادی دیده می شود که از جکوزی های داغ با سیستم گردش آب استفاده می کنند. نواحی در تماس با آب داغ دچار ضایعات پوستی به صورت دانه های برجسته قرمز رنگ و یا چرکی می گردند که اغلب پس از 10 روز خود به خود بهبود می یابند.
درمان های حمایتی شامل استفاده از داروهای ضد خارش و آنتی هیستامین و کمپرس با اسید استیک 5% می تواند کمک کننده باشد. در صورت بروز علائم سیستمیک مثل تب و لرز و بزرگی غدد لنفاوی مراجعه به پزشک و مصرف آنتی بیوتیک توصیه می شود.
استفاده از کلر کافی و کنترل PH لوله های آب، در پیشگیری از این مشکل موثر می باشد.
مشکلات ناشی از ضد عفونی کننده های آب:
ضد عفونی کننده هایی که برای ضد عفونی کردن آب استخرها استفاده می شوند، می توانند مشکلاتی را ایجاد نمایند. مثلا کلر بیش از اندازه باعث اگزما و راش پوستی می شود. همچنین تبخیر گاز کلر از درون آب، خود می تواند از طریق استنشاق در افراد با مشکلات تنفسی آزار دهنده گردد.
بیماری های ویروسی:
یکی از مشکلات در افرادی که از استخر استفاده می کنند زگیل های کف پاست، این بیماری توسط ویروس HPV ایجاد می شود و به دیگران نیز انتقال می یابد، لذا باید از پابرهنه راه رفتن در محوطه استخرها پرهیز شود.
درباره انتقال ویروس مولوسکوم از طریق آب استخر نظرات گوناگونی وجود دارد. ویروس HIV از طریق آب استخر منتقل نمی شود ولی توصیه می شود افرادی که دچار زحم پوستی و خراشیدگی شده اند تا بهبود ضایعات استخر نروند. زیر آب استخر مملو از باکتری ها، ویروس ها، انگل های بیماری زا است.
حساسیت به وسایل شنا:
وسایل شنا مثل عینک یا ماسک غواصی می توانند سبب ایجاد و واکنش های پوستی در بعضی افراد گردند. بروز قرمزی، خارش و ضایعات ترشح دار در ناحیه تماس با وسایل و یا لباس شنا می تواند ظاهر گردد که در موارد شدید نیاز به اقدامات درمانی توسط پزش معالج دارند. پرهیز از تماس با وسایل مذکور یا تعویض آن ها می تواند کمک کننده باشد.
گرانولوم استخر:
این بیماری توسط باکتری به نام مایکو باکتریوم مارینوم ایجاد می شود. پوست دچار برجستگی های سطحی یا عمقی قرمز یا بنفش تیره همراه با سفتی و دلمه روی زانوها، آرنج یا پشت دست ها و پاها می شود که بعدا زخمی می گردند. امکان دارد درد و خارش این ضایعات را همراهی کنند.
مصرف آنتی بیوتیک جهت درمان این بیماری لازم می باشد.
تغییر رنگ موها:
گاهی شنا کردن در استخر سبب سبز شدن موهای روشن می شود. از آنجا که گاهی میزان مس موجود در آب استخر زیاد است به دلیل PH اسیدی آب استخر، مس لوله های آب را حل می کند که این سبب تغییر رنگ موهای روشن و رنگ شده می گردد.
قارچ های پوستی:
از قارچ های پوستی شایع، قارچ کف پاست. چون اغلب شناگران با پای برهنه در محوطه استخر راه می روند به آسانی به دیگران انتقال می یابد علایم آن شامل لکه های قرمز یا قهوه ای همراه با پوسته پوسته شدن، خارش و گاهی ایجاد تاول است.
قارچ کشاله ران نیز از دیگر مشکلات شناگران است.
دوش گرفتن بعد از شنا و خشک کردن پوست می تواند در پیشگیری از این معضل مفید باشد.